Een jurk laten maken in Bolgatanga [Ghana,Afrika]

Vandaag na wat afwisseling naar Amerika in mijn New York blog, weer terug in Ghana. Tijdens onze reis hebben wij ook verschillende opdrachten moeten doen voor onze studie. Waaronder deze opdracht. De opdracht heette; in gesprek met de lokale bevolking. De opdracht was in Bolgatanga, een stad in het noorden van Ghana. We hadden twee uur de tijd om in gesprek te komen met de lokale bevolking en zo achter het levensverhaal van deze mensen te komen. ’s Middags zouden we met z’n alle onze verhalen delen en kijken naar overeenkomsten en verschillen tussen de verhalen. In groepjes van 2 of 3 gingen we Bolga in, ik was met Marten en Sam.

We liepen de markt van Bolgatanga op en waren eigenlijk meteen in het verkeerde deel. We wilde graag een blouse laten maken (de jongens) en ik een jurkje. Vervolgens kwamen alleen terecht op de parelhoenen afdeling, gelukkig kwamen we al snel terug bij de “hoofdstraat”. Zo’n tien minuten waren we een beetje aan het rond kijken en ons afvragen hoe we zomaar iemand om een levensverhaal moesten vragen. Alle drie vonden we dat best heftig, iemand aanspreken en dan vragen naar hun levensverhaal. We waren een beetje aan het dwalen, tot we werden aangesproken door een groepje vrouwen. Ze zwaaiden enthousiast en vroegen of wij kwamen kijken in hun naaiatelier. Enthousiast dat we waren omdat we werden aangesproken stapten wij naar binnen.

We werden meteen goed ontvangen en kregen een rondleiding door het kleine ateliertje. Toen wij aangaven dat we iets wilde laten maken, waren de vrouwen gelijk enthousiast. We moesten binnen twee uur terug zijn bij de bus dus we vroegen gelijk of het ging lukken in anderhalf uur. Dat ging zeker lukken, was het antwoord. Op een drafje gingen we naar een klein winkeltje waar ze stof verkochten om een stof uit te zoeken. We konden met zijn drieën dezelfde stof kiezen, wat we dan ook deden. Op een hard tempo liepen we terug naar het naaiatelier waar we alle drie opgemeten werden en een model jurk / overhemd mochten uitzoeken.

• 

• 

Vervolgens begon het wachten, de vrouwen van het atelier gingen als een speer aan het werk. Wij werden onder de ventilator op een krukje gezet en mochten toekijken hoe onze kleding werd gemaakt. Tijdens het wachten hebben we gesproken met de verschillende dames die aanwezig waren in het naaiatelier. Ze vertelde over dat ze nu zes jaar bij het naaiatelier werkte en dan de bazin als een moeder voor hen was. Twee dames hadden hun kindje mee en de kids vonden ons maar al te interessant. We hebben ons zeker vermaakt tot de tijd begon te dringen. We moesten 4 uur bij de bus terug zijn, om 5 voor 4 hadden we twee overhemden maar zagen we niks wat op een jurk leek.

De jongens stonden al te stralen in hun overhemden maar voor mij was er nog niks. We hebben verschillende keren gezegd dat we haast hadden en weg moesten. Tot de dames ons vol enthousiasme vertelde dat ze voor mij ook nog een tas gingen maken van de overige stof. We kregen toch wel een beetje de stress omdat de hele groep op ons aan het wachten was. Uiteindelijk was alle 40 minuten later dan af. Snel zijn we terug gegaan naar de bus, waar de hele groep al op ons aan het wachten was. Gelukkig konden ze het ons vergeven toen ze ons met zijn drieën in Ghanese kledij zagen aankomen. Het eindresultaat van mijn jurkje?

Omdat we in Bolgatanga haast hadden, heb ik geen foto gemaakt. Daarom maar deze foto in de Nederlandse huiskamer.

Zou jij ook genieten van dit contact met de lokale bevolking in Bolgatanga? Heb jij de eerdere blogs over mijn reis door Ghana al gelezen? Laat het in de reacties weten!

Meer Ghana?

~ Olifanten in Mole National Park

Lopen door de bomen in Kakum National Park

~ Klimmen in Ghana