Marokko, het land van overvolle bazaars die overlopen van kleuren en geuren van heerlijk eten. Hoewel het maar één uurtje varen is vanaf Spanje, voelt het toch als heel ver van Europa door de islamitische en zeer traditionele cultuur. In deze blog probeer ik een indruk te geven van mijn eerste dag in dit fantastische land. Van 3 tot 10 mei (2015) heb ik samen met veertien andere aardrijkskunde studenten een prachtige reis door mysterieus Marokko gemaakt.

We vlogen vroeg in de morgen van Eindhoven Airport naar Fez. In de ‘goedkoopste maand’ vlieg je volgens Skyscanner al voor 44,- euro naar deze mooie stad maar wij hebben in de meivakantie ook maar slechts zo’n 200 euro betaald. Aangekomen in Fez kon het dan eindelijk beginnen: onze roadtrip door mysterieus Marokko. In Nederland hadden wij de auto’s al geregeld. Via via waren ons vier ‘ruime’ auto’s beloofd, waar zeker per auto bagage van vier man in vervoerd kon worden. Toen de auto’s werden voorgereden, bleek inderdaad dat de bagage van vier man per auto vervoerd kon worden. In sommige gevallen werd het alleen wat krapjes als de passagiers zelf ook nog de auto in wilden! In Nederland verstaan wij blijkbaar toch wat anders onder het begrip ‘ruime auto’. De Hyundai i10 en de twee kleine Renault Clio’s waren voor onze lange heren op de achterbank ietwat krap.

mysterieus Marokko

Gelukkig heb ik weinig last gehad van ‘knieën naast mijn oren’, omdat ik een plekje heb weten de bemachtigen in de Dacia, de enige ruime auto, voorzien van een heerlijke ARKO (Alle Ramen Kunnen Open). Bij het ophalen van de auto’s werd al duidelijk dat men in Marokko niet leeft met de klok, maar met de tijd. Alles van minuut tot minuut plannen heeft geen zin in Marokko; het loopt zoals het loopt. Toen alles op zijn Marokkaans was geregeld, konden we op zoek naar ons hotel. De man van wie we de auto’s leende, zou een stukje meerijden de stad in om ons wegwijs te maken. Plots moesten we aan de kant gaan staan, stapte de man van de autohuur uit en werd ons verteld vanaf nu achter een scootertje aan te rijden.

Tot nu toe waren we nog niet in de stad geweest en was het nog tamelijk rustig op de weg, maar eenmaal in de stad leek het verkeer voor ons een complete chaos. De strepen op de weg die in Nederland ‘rijbaan’ betekenen, doen er in Marokko maar weinig toe. Je wordt links ingehaald, rechts ingehaald, er zijn auto’s, scootertjes, fietsen, paard en wagen! Je kan het zo gek niet bedenken en het reed er rond op de autowegen. En wij maar achter het scootertje aan die zich volkomen relaxed (en bellend!) een weg baande door het verkeer. De man op de scooter gaf aan waar we heen moesten door soms zijn hand of been uit te steken. Op een gegeven moment reed een andere scooter naast onze auto met een wild zwaaiende man achterop. Vriendelijk wuifden wij terug, niet wetende dat deze man even later in zou stappen.

Het scootertje waar wij achteraan moesten rijden gebaarde dat we weer naar de kant moesten en stelde ons voor aan de ‘wild zwaaiende man’, die al voor ons geregeld bleek te zijn als gids. In mysterieus Marokko heerst een ‘vriendjescultuur’. Komen er toeristen en ga jij deze helpen? Dan maak je een deal met je maten zodat die ook van deze toeristen kunnen profiteren! Deze man bracht ons naar ons hostel, Happy Stay Fez, waar wij een heerlijk kopje muntthee aangeboden kregen. De muntthee staat symbool voor Marokko. Overal zie je mannetjes aan het eind van de middag voor hun huis sterk getrokken muntthee met suiker drinken. Ondanks dat ik nooit zoete thee drink, vond ik het erg lekker. De kamers in dit hostel waren fantastisch: traditioneel aangekleed met een balkonnetje in de kamer.

Toen we gesetteld waren gingen we met de gids mee Fez in. Fez is een van de “vier koningssteden”, samen met Marrakesh, Meknes en Rabat. Als je dol bent op verdwalen in oude straatjes kun je je hart ophalen in de souks van Fez.

Verdwalen in de souks is overigens ook goed mogelijk in Marrakech, maar dan verdwaal je samen met honderden andere toeristen. In Fez verdwaal je tussen de locals. Ondanks dat wij achter een gids aan liepen, voelde het alsnog alsof ik compleet verloren was, geen idee waar ik vandaag kwam en heen moest.

Na een tijd lang zigzaggen bereikten we één van de must-sees in de medina van Fez: de leerlooierij. Hier wordt leer nog altijd op dezelfde manier behandeld als in de middeleeuwen: de huiden van schapen, geiten, kalveren, paarden en dromedarissen worden in grote vaten soepeler gemaakt met vogelpoep en urine. Deze geur ruik je dan ook al van verre. Gelukkig krijg je van de gastheer een munttakje om onder je neus te houden, zodat je de geur tegen kunt gaan. Vervolgens maken ze de huiden schoon, stampen ze deze aan en kleuren ze ze rood, geel, blauw of groen. Na het bewerken worden de huiden op terrassen rondom de vaten gelegd om te drogen. Het was erg bijzonder en vooral bewonderingswaardig om te zien dat een groep mannen de hele dag in de volle zon dit werk deden.

Na ons bezoek aan de leerlooierij hebben we het paleis van de koning bezocht, heerlijk Marokkaans gegeten en verder door de stad gedwaald. Van winkeltje naar winkeltje naar winkeltje, tot we op een plek kwamen die ik dacht te herkennen: en jawel! Daar was ons hostel. Moe maar voldaan hebben we onze eerste dag afgesloten op het dakterras van het hostel, waar we konden genieten van een heldere sterrenhemel en konden uitkijken over de stad met haar doffe lichtjes. Eén dag in mysterieus Marokko, nog een week te gaan en ik wist nu al dat het een fantastische reis zou worden.

Disclaimer: De rechten van deze foto’s behoren niet tot GlobeGirl. De rechten behoren tot Suzanne, de blogger van dit blogbericht. Lees de disclaimer voor meer informatie.

Ben jij ook helemaal meegenomen door het verhaal van Suus over mysterieus Marokko? Laat het ons dan weten in de reacties!

Meer van Suzanne?

~ Dit moet je weten voor je naar China gaat

~ Hoteltip Tenerife + wat te doen in Tenerife

Eén gedachte over “Suzanne over haar rondreis mysterieus Marokko”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge