[Deel 1]
Parijs, Frankrijk 4 juli – 6 juli
Barcelona, Pamplona, Spanje 6 juli – 8 juli
Madrid, Spanje 8 juli – 11 juli
Barcelona, Spanje 11 juli – 14 juli
Milaan, Italië 14 juli – 17 juli
Rome, Italië 17 juli – 20 juli
Florence, Italië 20 juli – 23 juli
[Deel 2]
Interlaken, Zwitserland 23 juli – 27 juli
Berlijn, Duitsland 27 juli – 5 augustus

Hallo allemaal! Graag wil ik mij even voorstellen, zodat jullie een idee hebben wie ik ben en waarom ik heb besloten om in de zomervakantie in mijn eentje in 33 dagen 5 landen in Europa te bezoeken. Nou, mijn naam is Yu Check Tsang (21) en ik ben momenteel 5e jaars (1 jaartje studieachterstand) HBO Bouwkunde student. Na mijn stage in ‘t 3e schooljaar ben ik toch erachter gekomen dat Bouwkunde niet echt mijn ding was. Daarom besloot ik te gaan interrailen door Europa!

Nouja, eerlijk gezegd, meer het werken van 5 tot 9 is niet wat ik wilde. Hierdoor dacht ik dat ik een foute keuze had gemaakt qua studie. Voor een lange periode heb ik lopen piekeren en ben ik iedere keer met tegenzin naar school gegaan en op een gegeven moment heb ik projecten laten vallen (vandaar de studieachterstand). Op dat moment was ik ook aan het sparen voor een nieuwe laptop. Maar na een lange tijd getwijfeld te hebben, heb ik uiteindelijk besloten om dat geld te gaan gebruiken om te gaan reizen. Ik besloot te gaan interrailen door Europa!

Uiteindelijk was het zo ver! Na een half jaar lang gewacht te hebben, kon ik eindelijk even weg van de omgeving waarin ik mij opgesloten voelde. Je moet je even voorstellen dat ik nog nooit echt heb gereisd (wel kleine vakanties, maar niet zoals dit) en vooral niet in mijn eentje. Ik had mijn Interrail ticket klaar liggen, mijn paspoort mee en mijn overvolle rugzak waar veel te veel kleding in zat. Met twee camera’s op zak wilde ik heel mijn reis vastleggen, wat ik uiteindelijk ook heb gedaan.

Parijs, Frankrijk 4 juli – 6 juli

Doordat ik zo stom was om mijn treinreis niet van te voren te boeken, was ik uiteindelijk op 4 juli om 7 uur ’s ochtends de bus ingestapt richting Parijs. Eenmaal aangekomen rond een uurtje of 4 in de middag moest ik mijn hostel opzoeken. Misschien kwam het doordat ik maar 2 uur had geslapen die dag, maar ik was vergeten om de metro uit te stappen. Ik was 4 haltes verwijderd van de halte waar ik normaal gesproken moest overstappen. Op ’t perron sprak opeens een jonge vrouw mij aan. Ze dacht dat ik Frans was, omdat ik eerst niet verstond wat ze zei. Blijkbaar vroeg ze of ik verdwaald was. We raakten aan de praat en op dezelfde avond hadden we afgesproken om de Eiffeltoren te bezoeken.

De volgende dag besloot ik om de stad te verkennen. Gewoon de toeristische bezienswaardigheden bezoeken zoals Pont Neuf, de Louvre, Arc de Triomphe en vele andere kleine dingentjes. In de avond ben ik gaan wandelen met 3 Australische gasten. Op zich niet zo heel spannend, maar gezellig was het zeker!

Barcelona, Pamplona, Spanje 6 juli – 8 juli

Voordat ik verder ga, wil ik even zeggen dat ik veel last-minute keuzes heb moeten maken als we spreken over de volgende stad die ik wilde gaan bezoeken. Sommige keuzes zijn zelfs gemaakt op de dag dat ik vertrok. Barcelona was hier één van, maar dit is een beetje een raar verhaal. Mijn plan was eigenlijk om direct vanuit Parijs naar Pamplona te gaan om het beroemde San Fermin festival mee te pakken op mijn verjaardag (8 juli).

Echter waren alle hostels volgeboekt. De goedkoopste optie was een camping plaats waar ik voor 80 euro per nacht een stuk gras kreeg. Het was 6 juli 10 uur s’ochtends op het moment dat ik van Parijs wegging. Ik was gewoon richting het treinstation gegaan en heb letterlijk daar gevraagd welke treinen er allemaal richting Spanje reden. Daar kwam Barcelona uit, alleen moest ik wel 6 uur wachten. Ik twijfelde op dat moment of ik niet beter richting Porto kon gaan en San Fermin beter kon overslaan. Toen bedacht ik weer waarom ik deze reis ging maken. Dus ik zei ‘’f*ck it’’ en kocht een ticket richting Barcelona. Het plan was om daar 1 nacht te overnachten en daarna richting Pamplona te gaan en een hele dag daar te blijven, zodat ik als jarige job wakker word ik een park. Want ja, blijkbaar doet iedereen dat daarzo.

Barcelona – stop

Dus rond een uurtje of 11 ’s avonds aangekomen in Barcelona, direct richting het hostel en niet eens 9 uur later zat ik weer in de trein richting Pamplona. Het eerste wat mij opviel, was dat iedereen in ’t wit was gekleed met een rode zakdoek (pañuela rojos) rond hun hals en een rode sjaal (faja) om hun middel. Maar goed, vanuit ’t station nam ik de bus naar ’t centrum. Eerste wat ik zocht, was dat oude stadhuis waar ik mijn rugzak voor 5 euro bewaakt achter kon laten. Nou, dat gedaan ben ik maar gewoon gaan lopen.

De hele dag had ik de gedachte in mijn hoofd dat ik die avond in een park zou moeten slapen. Dus ik begon al een plekje te zoeken. Later keek ik nog een paar keer voor de zekerheid of iemand niet mij kon hosten via Couchsurfing, maar nadat zo’n 18 mensen mij geweigerd hebben, had ik de hoop een beetje opgegeven. Ik zag wel een event staan genaamd: ‘’meeting with the locals’’. Dat was rond 5 uur. Ik had toen toch besloten om daar maar een kijkje te gaan nemen. IK. HAD. DAAR. GEEN. SPIJT. VAN! Zo’n 50 mensen over de hele wereld kwam opdagen en iedereen deelde hun verhalen tot 11 uur, want toen was er vuurwerk.

Feesten

Na ’t vuurwerk werden de groepen al wat kleiner. Sommigen gingen richting hun accommodatie en sommigen gingen wat anders doen. Ik had natuurlijk geen slaapplek, dus besloot ik gewoon met de mensen mee te lopen die door gingen feesten. Dat werd uiteindelijk tot een uurtje of 7 ’s ochtends. Ik was toen al zo’n 22 uur wakker. Mijn benen konden het eerlijk gezegd niet meer houden, maar toch heb ik besloten om de stieren te gaan bekijken (running with the bulls) in het stadion. Dat begon om 8 uur.

In principe lieten ze een stuk of 10 stieren los door afgesloten straten en mensen konden dan met de stieren mee rennen. Ze eindigen dan in het stadion waar ik zat. Echt bizar dat als er één foutje gemaakt wordt, je zo doorboord kan worden door zo’n stier van 500kg, maar gelukkig was dat niet gebeurd. Tenminste, niet op de dag dat ik ging kijken.

Madrid, Spanje 8 juli – 11 juli

Direct na het kijken van de stieren had ik besloten om door te gaan naar mijn volgende stad, namelijk Madrid. Mijn idee was om daarna via Barcelona (dit keer wel een aantal dagen blijven) richting Italië te gaan. Ik kwam laat in de middag aan in Madrid. Op de een of andere manier kon ik niet slapen in de trein en ook toen ik aangekomen was in mijn hostel kon ik niet slapen. Ik begon pas echt te crashen toen het 6 uur werd. Toen maar 3 uurtjes geslapen, totdat opeens iemand Nederlands sprak in de kamer waar ik sliep.

Het was een meid uit Amsterdam en zij was ook aan het reizen, maar dan met de auto. Zij had blijkbaar ook iemand ontmoet in Barcelona waar zij al 2 weken samen mee reisde. We raakten in gesprek en uiteindelijk had ze me omgepraat om mee te gaan met de barcrawl. Je weet wel, zo’n tour-achtig iets dat het hostel had georganiseerd om de bars en clubs te verkennen. Ik dacht ‘’het is nog steeeeeds mijn verjaardag, dus waarom niet?’’ Ik moet wel zeggen dat het erg gezellig was. 30 man die voor me gezongen had en iedereen was wel aan te spreken. Dit had ik gedaan tot 5 uur in de ochtend. Geen idee hoe ’t kwam, maar ik lag pas om kwart over 6 in bed. Dus in 2 dagen had ik maar 3 uurtje geslapen, maar ik heb er geen spijt van gehad.

Even tot rust komen

De volgende dag had ik maar een soort van pauze genomen. Gewoon een hele dag gebruikt om wat video’s te editen voor m’n YouTube-kanaal. De dag erna ging ik de stad verkennen. Eigenlijk veel culturele dingen. Ik had ook besloten om dit keer te voet alles te gaan bezoeken wat ik wilde bezoeken. In Parijs had ik voornamelijk de metro genomen, waardoor ik veel dingen niet had kunnen zien die ik normaal gesproken wel had kunnen zien.Op een gegeven moment sprak een man mij aan. Hij gaf mij ook een gratis tour rond Madrid.

Blijkbaar is dat normaal gesproken zijn werk, maar dit keer had hij vrij. Wel grappig, want normaal gesproken als je zo door de straten loopt en je ziet een mooi gebouw bijvoorbeeld, dan denk je daar niet zoveel bij na. Misschien af en toe een foto, maar dat is het dan ook. Dit keer waren de dingen veel interessanter met al de achtergrond informatie die hij vertelde. Toen de avonduren begonnen te komen, wilde ik nog zo graag een goede foto maken van de zonsondergang. Dit deed ik boven op de Circulo de Las Bellas Artes. Dat is een gebouw midden in Madrid, waar je op het dak een panorama uitzicht hebt op Madrid. Ik was net op tijd, want de zon begon net onder te gaan. Dit was meteen ook mijn laatste avond in Madrid.

Barcelona, Spanje 11 juli – 14 juli

Tijd gaat snel tijdens het interrailen door Europa. Dat realiseerde ik me pas toen ik in Barcelona aankwam. Ik zou voor een maandje reizen, maar daar ging al een week. Het leek eerder als 2 dagen. Maar goed, in Barcelona was het echt gezellig. Ik ben daar niet uitgegaan, maar het hostel waar ik in verbleef was echt top. Het voelde als een studentenhuis. Er was ook gratis avondeten, dus bijna iedereen zat wel aan tafel en iedere dag wel een paar nieuwe mensen erbij. Een avond ben ik ook met het hostel naar de Bunkers del Carmel gegaan. Vanuit hier kon je heel Barcelona zien. Nou moet ik zeggen dat ik erg van sightseeing houd, dus ik nam ook de tijd om hiervan te genieten.

In Barcelona ben ik ook veel gaan lopen. Een beetje hetzelfde verhaal als in Madrid. Veel culturele dingen bezocht. Één dag ben ik wel met iemand wie ik bij het hostel heb ontmoet gaan boulderen. Dat was mijn eerste keer en ik moet zeggen dat het zwaar was, maar leuk was het zeker! Eindelijk weer eens wat intensiefs voor mijn lichaam na al dat lopen.

Dagen gaan vliegen hier voorbij en zo kwam er ook een einde aan Barcelona. Op de laatste avond ben ik nog langs de La Sagrada Familia gelopen. Ja, er langs gelopen, want ik had geen tickets besteld online de dag van te voren. Maar de buitenkant zag er ook prima uit.

Milaan, Italië 14 juli – 17 juli

De keuze om naar Milaan te gaan was best random. Mijn idee was om vanuit Barcelona naar Florence te gaan, maar vanwege krappe overstaptijden wilde ik dat niet riskeren. Anders had ik ergens moeten overnachten als ik een trein mistte en ik weet dat de treinen in Italië niet altijd op tijd zijn. Dus ik keek of er een mogelijkheid was om naar Rome te gaan. Nou, treinen werden ‘m ook niet door de lange reistijden, dus maar gekeken of ik niet kon vliegen. 72 euro, mooi meegenomen toch? Ryan Air, dus iedereen zou eigenlijk moeten weten dat daar nog wat addertjes onder ’t gras zaten. 120 euro nadat ik alles had geselecteerd. Bagage zelf al was 25 euro. Dus dat werd ‘m niet. Vandaar Milaan. Ook dat maak je mee tijdens het interrailen door Europa.

Nou moet ik zeggen dat Milaan niet echt een stad voor mij is. Er zijn veel dure winkels en weinig culturele dingen. En de culturele dingen die er zijn, zijn te bezoeken in 1 dag. Dus dat had ik gedaan met 2 Engelse jongens. Op dezelfde avond hebben wij geprobeerd om uit te gaan. Alleen was vrijwel alles gesloten en dat op een vrijdagavond. De clubs die er waren, vroegen zo’n 30 euro voor entree en dat werd ‘m natuurlijk niet. De 2 andere dagen heb ik geprobeerd om nog wat van Milaan te maken, zoals de beroemde pizzatent Spontini bezoeken. Maar goed, je kan niet altijd geluk hebben.

Rome, Italië 17 juli – 20 juli

Interrailen door Europa
Interrailen door Europa

Na Milaan ben ik naar Rome gegaan. De eerste avond had ik besloten om weer eens wat video’s te gaan editen. Dezelfde avond ben ik met iemand uit m’n kamer gaan avondeten. Ik had meteen online tickets gekocht om het Colosseum te bezoeken. Daarbij was ook toegang tot de Palatine Hill en de Roman Forum inbegrepen. Dat had ik dus als volgende gedaan op dezelfde dag en ben ik ook gewoon weer maar eens gaan lopen. Zo heb ik dingen gezien zoals de Fontana di Trevi, de Pantheon, de Castle Sant’Angelo en vele andere dingen. Ik eindigde bij Saint Peter’s Square. Daar zat ik voor een uur op de grond. Laten we zeggen dat ik daar echt een moment had voor mezelf.

Skydiven

De volgende dag had ik besloten om te gaan skydiven. Dat idee kwam spontaan in me op, maar ik dacht gewoon ‘’f*ck it’’. Ik had ook een budget, maar daar dacht ik op dat moment helemaal niet meer aan. Dus ik had de trein gepakt vanuit Rome richting Albinia, wat aan de west-kust van Italië ligt. 2 uur duurde het om daar te komen. Ik werd meteen met een busje opgehaald en naar de droppingszone gebracht. Ik had het nog nooit gedaan, dus je moet je eens voorstellen hoe het voelt, wetend dat je binnen een paar minuten van 4 kilometer hoogte naar beneden valt met een snelheid van 250 km per uur.

Voordat ik het wist, zat ik in ’t kleine vliegtuigje dat richting de hoogte ging. Het uitzicht was echt mooi, want aan de ene kant had je zee en aan de andere kant platteland en verderop had je bergen. We sprongen. De eerste 5 seconden wist ik even niet waar ik mee bezig was. Daarna wende ik eraan. Eerlijk gezegd was het niet zo eng als ik had gedacht. Zelf heb ik een soort van hoogtevrees, maar misschien komt het doordat je de grond niet zo snel op je af ziet komen. Niet net als bij bungeejumpen. Maar goed, na 7 minuten stond ik weer op vast land. Het was één van de rijkste ervaringen die ik zelf had meegemaakt. Hiermee sluit ik Rome ook af. Ik had ook graag de Vatican City willen bezoeken, alleen tsja.. De keuze om te gaan skydiven of de Vatican City bezoeken was voor mij wel duidelijk.

Florence, Italië 20 juli – 23 juli

In Florence was het een beetje anders gegaan dan gedacht. Daar leerde ik een paar gasten kennen en eerlijk gezegd bleven ze een beetje aan me plakken. Op zich niks mis mee, maar toch voelde ik me alsof ik wat minder vrijheid had. Wel moet ik zeggen dat ik door met hun de stad in te gaan, ook andere dingen had gezien dan ik had gepland. Bijvoorbeeld de Forte Belvedere. Dit ligt op ’t randje van Florence, maar hiervandaan kon je heel de stad zien.

Op één van de dagen dat ik in Florence was, had ik zelf ook wat kaartjes besteld. Hiermee kreeg ik toegang tot de Duomo van Florence, de Giotto’s Bell Tower en de Opera del Duomo Museum. Dit had ik allemaal in één dag bezocht. Veel klimmen dus, maar het was het allemaal waard geweest. Wel grappig om te zeggen dat het moeilijker is om naar beneden te komen, dan naar boven te gaan. Dat komt doordat er zoveel mensen in een smal trappenhuis gepropt zijn.

Disclaimer: De rechten van deze foto’s behoren niet tot GlobeGirl. De rechten behoren tot Yu Check, de gastblogger van dit blogbericht. Lees de disclaimer voor meer informatie.

Ben jij benieuwd naar het laatste deel van zijn reis? Zou jij 33 dagen gaan interrailen door Europa? Laat het ons weten in de reacties!

Meer Guy’s Choice?

~ Kevin in Indonesië

-Teun in India

~Ricardo in Noorwegen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge